شوک آنلاین: جثه نحیفی داشت و مدام در سالن راه می رفت. نامه ای در دست داشت و می گفت برای ترک اعتیاد و درخواست مساعدت به شورای هماهنگی مراجعه کرده است.
خودش را امیر حسین معرفی کرد و گفت: ۱۷ سال دارم، تمام بدبختی های من از زمانی شروع شد که با یکی از آشنایان با موتورسیکلت در شمال شهر در حال دور زدن بودیم که با خودرویی برخورد کردیم و در آن حادثه از ناحیه پا دچار شکستکی شدید شدم.چند ماه بعد از تصادف خانه نشین بودم و وقتی که توانستم با عصا بیرون بروم دورهمی و رفیق بازی شروع شد و در منزل یکی از همین دوستان به من پیشنهاد شد که برای تسکین درد پا کریستال مصرف کنم و به همین شکل مدتی را دعوت دوستان بودم تا این که گچ پای من باز شد. دو ماه از اعتیادم می گذشت. هر روز به بهانه مدرسه رفتن خانه را ترک می کردم اما به جمع آوری زباله های بازیافتی می پرداختم و روزی ۲۰ هزار تومان درآمد را به ساقی می دادم و مواد می خریدم.چهره ام به هم ریخته بود تا جایی که مادر و پدرم کنجکاو شدند که موضوع را برای آن ها شرح دادم. مادرم مرا نفرین می کرد و می گفت: در خانواده ما با همه مشکلات، معتاد نداشتیم اما تو ما را سرافکنده کردی. این روند گذشت تا این که یک سال بعد به معتاد زاری تبدیل شدم. در یکی از مهمانی ها گوشی یکی از اقوامم گم شد که همه انگشت اتهام را به سمت من نشانه گرفتند اما بعد از مدتی گوشی پیدا شد. با این ماجرا دیگر خودم تصمیم گرفتم که از این همه سرزنش رهایی یابم، در واقع خودم خسته شده ام و تصمیم به ترک دارم و حالا به شورای هماهنگی مبارزه با مواد مخدر آمده ام تا برای ترک و بستری شدن من در بیمارستان مساعدت کنند.
روزنامه خراسان
